Polityka społeczna wobec osób starszych 2030

Dokument pt. Polityka społeczna wobec osób starszych 2030. Bezpieczeństwo – Uczestnictwo – Solidarność (Uchwała Nr 161 Rady Ministrów z dnia 26 października 2018 r. w sprawie przyjęcia dokumentu, M.P. z 2018 r. poz. 1169) przewiduje realizację działań wobec ogółu osób starszych w ramach następujących obszarów:

1. 
Kształtowanie pozytywnego postrzegania starości w społeczeństwie.

2. 
Uczestnictwo w życiu społecznym oraz wspieranie wszelkich form aktywności obywatelskiej, społecznej, kulturalnej, artystycznej, sportowej i religijnej.

3.  
Tworzenie warunków umożliwiających wykorzystanie potencjału osób starszych jako aktywnych uczestników życia gospodarczego i rynku pracy, dostosowanych do ich możliwości psychofizycznych oraz sytuacji rodzinnej.

4.     
Promocja zdrowia, profilaktyka chorób, dostęp do diagnostyki, leczenia i rehabilitacji.

5.     
Zwiększanie bezpieczeństwa fizycznego – przeciwdziałanie przemocy i zaniedbaniom wobec osób starszych.

6.     
Tworzenie warunków do solidarności i integracji międzypokoleniowej.

7.     
Działania na rzecz edukacji dla starości (kadry opiekuńcze i medyczne), do starości (całe społeczeństwo), przez starość (od najmłodszego pokolenia) oraz edukacja w starości (osoby starsze). 


W Polityce społecznej wobec osób starszych 2030 po raz pierwszy zaprojektowane zostały działania skierowane do niesamodzielnych osób starszych:

1.    
Zmniejszanie skali zależności od innych poprzez ułatwienie dostępu do usług wzmacniających samodzielność oraz dostosowanie środowiska zamieszkania do możliwości funkcjonalnych niesamodzielnych osób starszych.

2.     
Zapewnienie optymalnego dostępu do usług zdrowotnych, rehabilitacyjnych i opiekuńczo-pielęgnacyjnych dostosowanych do potrzeb niesamodzielnych osób starszych.

3.     
Sieć usług środowiskowych i instytucjonalnych udzielanych niesamodzielnym osobom starszym.

4.     
System wsparcia nieformalnych opiekunów niesamodzielnych osób starszych przez instytucje publiczne.

Dzień Seniora

1 października przypada Międzynarodowy Dzień Osób Starszych, ustanowiony w grudniu 1990 roku przez Zgromadzenie Ogólne ONZ. Jego celem jest przybliżenie problematyki starości i poprawa sytuacji osób starszych na świecie. 

Międzynarodowy Dzień Osób Starszych i Europejski Dzień Seniora obchodzony 20 października są świętem osób w podeszłym wieku.

Karta Praw Podstawowych

Unia uznaje i szanuje prawo osób w podeszłym wieku do godnego i niezależnego życia oraz uczestnictwa w życiu społecznym i kulturalnym. W rankingu ONZ Global Age Watch (GAW) i rankingu Międzynarodowego Forum Ekonomicznego Human Capital Index (HCI) pod względem jakości życia seniorów Polska jest na ostatnim miejscu w UE  (poziom podobny jak w Urugwaju i Sri Lance). 

Osoby starsze narażone są na dyskryminację, społeczną izolację, uprzedzenia i skazane na infrastrukturę ograniczającą często ich dostęp do miejsc publicznych. Mają też utrudniony dostęp do usług zdrowotnych.

14 listopada obchodzony jest Ogólnopolski Dzień Seniora.

Według danych GUS polskie społeczeństwo coraz bardziej się starzeje. W 2023 r., jedna czwarta to osoby w wieku 60+ (według prognoz GUS w 2050 r. będą stanowiły już około 40% ogółu ludności Polski).

Według Izabeli Cymer, psychoterapeutki i gerontolog osoby starsze to grupa bardzo zróżnicowana wiekowo, zdrowotnie, społecznie i ekonomicznie. Specyfiką tego okresu życia jest ciągłość strat biologicznych i społecznych: traci się bliskich, zdrowie, sprawność i sprawczość, role społeczne, status, pojawia się brak celów i poczucie pustki, rośnie poczucie osamotnienia. Ograniczenia ruchowe dodatkowo utrudniają wyjście z domu. 

Starości nie można powstrzymać, ale można się do niej przygotować, zadbać o jakość życia, samodzielność oraz kontakty z innymi osobami. Poza budowaniem kondycji fizycznej i intelektualnej ważne jest podtrzymywanie relacji opartych na przyjaźni i zaufaniu, tworzenie wzajemnej „sieci wsparcia”. 

Jak obchodziliśmy Dzień Seniora 2023?

Zajrzyj do galerii