Fundacja „Twórczy, Aktywni” już po raz siódmy organizowała Dzień Tkacza/Tkaczki w Zgierzu. W sobotę 3 października 2015 roku odbyła się gra miejska, odwołująca się do dziedzictwa kulturowego Zgierza. Grę przygotowali uczniowie Zespołu Szkół Ogólnokształcących im. S. Staszica. Mieszkańcy i goście mogli też: tkać na starych krosnach w Miejskim Domu Kultury, oglądać wystawę „Dziedzictwo odnalezione nas strychu” i wystawy stałe w Muzeum Miasta Zgierza, poznać tajniki zgierskiej architektury drewnianej i stylu biedermeier oraz zobaczyć XIX- wieczny Zgierz jako miasto idealne w Centrum Konserwacji Drewna, odwiedzić Park Kulturowy Miasto Tkaczy.

Działanie realizowane było w ramach projektu wspieranego przez Gminę Miasto Zgierz, Starostwo Powiatowe w Zgierzu i MPiPS (ASOS 2014-2020)

Zapraszamy do spędzenia chwil w historycznej dzielnicy miasta Zgierza, powstałej w latach 1821 – 1830. Poznajcie Zgierz jako klejnot epoki biedermeier.

Najnowsze wydarzenia: www.facebook.com/miastotkaczy

W ramach Mechanizmu Norweskiego i Europejskiego Obszaru Gospodarczego zrealizowany został projekt „Park Kulturowy Miasto Tkaczy”. Obiekty zostały oddane do uzytku w kwietniu 2011 roku.

Gmina Miasto Zgierz uzyskała dofinansowanie w ramach Mechanizmu Norweskiego i Europejskiego Obszaru Gospodarczego na rewitalizację zabytków – Parku Kulturowego Miasto Tkaczy. 8 grudnia 2008 roku Biuro Mechanizmów Finansowych EOG podjęło decyzję o przyznaniu miastu Zgierz grantu w wysokości € 1,352,719.

Projekt „Rewitalizacja i rozwój historycznego kompleksu architektury drewnianej miasta Zgierza” był przede wszystkim projektem ratującym zabytki w sposób jak najbardziej profesjonalny. Wartością projektu, oprócz restauracji cennych zabytków i rewitalizacji obszaru urbanistycznego historycznego i wzorcowego osadnictwa przemysłowego z początku XIX wieku było: zaangażowanie w jego realizacji i w późniejszym czasie trwania jak największej ilości partnerów, które realizować będą rozwój Parku Kulturowego Miasto Tkaczy, nadanie funkcji kulturalnej, społecznej a w przyszłości biznesowej (działalności turystycznej) całemu obszarowi, doprowadzenie do nadania rangi ponad lokalnej i międzynarodowej Parkowi Kulturowemu Miasto Tkaczy, wykorzystanie URBANISTYKI do kształtowania przestrzeni, w celu zmiany sposobu zagospodarowania – użytkowania, kilkuhektarowego obszaru miasta i terenów, z których translokowane były domy tkackie.

Kawałek Zgierza cofnięty został w czasie o prawie 200 lat. Powstało Miasto Tkaczy z zachowanymi drewnianymi domami. Atrakcja ma przyciągać turystów oraz wpływać na rozwój gospodarki w regionie. Zgierz otrzymał z funduszy norweskich środki na budowę Parku Kulturowego Miasto Tkaczy.

Park powstał na ulicach Narutowicza (od Długiej do Dąbrowskiego) i Rembowskiego (od Narutowicza do 1 Maja). W sumie rozciągnięty jest na odcinku 500 metrów. Znajduje się w nim kilka domów tkaczy z początku XIX wieku. Trzy z nich, stały przed 2011 rokiem w innych częściach miasta, zostały do skansenu po cześci przeniesione.

Partnerami Zgierza w projekcie były: fundacja Sintef z Norwegii, Trondheim i Uniwersytet Techniczny z tego miasta.

Odnowione domy są zagospodarowane i dostępne dla turystów. Powstały w nich m.in. Centrum Konserwacji Drewna (czyli całoroczny warsztat nauki rzeźbiarstwa, modelarstwa i snycerki), galeria sztuki, sala konferencyjna, pokoje noclegowe i kawiarnia.

Projekt zakładał nie tylko renowację domków, ale i zaaranżowanie całego otoczenia. Są tu ławki, stylizowane kosze na śmieci i stylizowane latarnie gazowe.

Jak powstały domy tkackie?

Zgierz jest jednym z najstarszych miast w województwie. Pierwszy dokument, w którym pojawia się wzmianka o mieście Sguyr pochodzi z 1231 r.

Na początku XIX wieku władze Królestwa Polskiego prowadziły politykę wspierania przemysłu. W 1816 roku wydały postanowienie o przyznaniu ulg osiedlającym się cudzoziemcom – fabrykantom, rzemieślnikom i rolnikom. To spowodowało, że w Zgierzu osiedliło się 23 sukienników. Ważnym krokiem w zachęcaniu kolejnych stała się tzw. „Umowa Zgierska” stanowiąca prawa i obowiązki osiedlenia się na terenie miasta 300 zagranicznych sukienników. Każdy z przybyłych wypełniał protokół, w którym zobowiązywał się utrzymywać w ciągłym ruchu warsztaty sukiennicze, a na wybranym placu w osadzie wybudować dom drewniany na podmurowaniu, kryty dachówką. Tak powstały domy tkaczy.